Pytania, komentarze

żródło: PoradnikZdrowie.pl

Są takie zachowania ludzi, które w określonych stanach, bardzo nas drażnią. Chyba każda z nas, niepłodnych, miała powyżej kokard pytanie "A wy kiedy będziecie mieć dziecko?". Albo zachwycanie się matek, jakie to macierzyństwo jest cudowne. Sama doskonale pamiętam ten ból, kiedy bliska mi osoba, która wiedziała, że nie możemy mieć dzieci, napisała do mnie sms od razu po urodzeniu dziecka, jaka to wspaniała chwila i że tylko matka, która urodzi dziecko i położą jej je na piersi zrozumie co to za miłość.. Odchorowałam to bardzo.

Zastanawiam się często skąd to się bierze i poniekąd usprawiedliwiam to tym, że naprawdę dopóki ktoś nie znajdzie się w takiej sytuacji, nie wie ile bólu takie rozmowy sprawiają. Jestem przekonana, że w większości przypadków osoby, które tak się zachowują, nie mają złych intencji.

Teraz, kiedy jestem w ciąży obserwuję inne zachowania. Teraz za każdym razem, kiedy ktoś się dowie, że spodziewam się dziecka, lub już wie- wszystkie te osoby odczuwają silną potrzebę opowiedzenia, jak to jest w ciąży, jak to było jak one były w ciąży. Mimo, że ja wcale nie pytam. Mimo, że w większości przypadków wcale mnie to nie interesuje.

Ostatnio na instastory wstawiłam zdjęcie, jak jem batona malinowego Ani Lewandowskiej. Niemal od razu dostałam wiadomość od znajomej: "Ale Ty malin nie jedz! Zabronione są w ciąży!". Jako, że świadomie podeszłam do tematu i zainteresowałam się od początku dietą- co mogę, co warto jeść itd zapytałam tę dziewczynę, skąd ma takie informacje, czy może mi podać jakieś wiarygodne źródło. Ona mi odpisała, że jej znajoma jest pielęgniarką i ona jej to powiedziała. Ja poszukałam jakiego naukowego artykułu na ten temat, który mówił, że jest to jeden z najczęstszych mitów powtarzanych z ust do ust. Że maliny można jeść, że jedynie napar z liści malin raczej omijać, ale podaje się go osobom w zaawansowanej przenoszonej ciąży, żeby spróbować wywołać poród.

Tak więc tak już ten świat skonstruowany, że ludzie uwielbiają doradzać, uwielbiają pouczać i wtrącać się w nasze życie nieproszeni.
O ile w momencie, kiedy nie mogliśmy mieć dzieci to było bardzo bolesne, o tyle teraz kwituję większość z tych sytuacji po prostu milczeniem.

EDIT: Podsyłam wam dwa linki do ciekawych tekstów nawiązujących do posta i waszych komentarzy. Posty pochodzą z bloga: www.nishka.pl, którego pisze bardzo mądra mama trójki dzieci.

http://www.nishka.pl/nie-pytaj-mnie-kiedy-bede-matka/

http://www.nishka.pl/nie-masz-dzieci-nie-masz-prawa/

Komentarze

  1. Jestem seniorka , moja corka zmaga sie z inseminacja z powodu partnera ale to ona musi przez to przejsc. Moje kolezanki sa albo juz babciami albo na liscie "oczekujacych " na wnuka w najblizszych miesiacach. Nagle to ja chyba zostala sama bezwnukowa . Mam jeszcze syna ale ten sie nie spieszy. Z poczatku bylam zachwycona zdjeciami wnukow , wnuczek i podwojnych wnusiow. Obecnie , poniewaz bardzo przezywam negatywne testy corki po inseminacji (nie tak latwo jak sie wydawalo na poczatku, pierwsza zakonczyla sie poronieniem) bywa...i tu mam podtykane pod nos zdjecia z telefonow roznorodnych wnusiow i tym podobnych zdjec z rozkosznymi bobasami i szczesliwymi babciami. Musze wysluchiwac dlugich opowiesci o zabkach i o tym jakie to szczescie zostac babcia !!! I jak wnusie kochaja te babcie a babcie uwazaja , ze spotkalo ich najwiesze szczescie. Nie przecze, rozumiem ale serce mi krwawi nie o mnie chodzi ale o moja corke co przezywa a ja z nia. Kolezanki wiedza o sytuacji u nas ale wyglada na to , ze na sile chca mnie uszczesliwic zdjeciami i nawet proponuja wspolne spacery z wnukami i wozkami. Nie jestem zazdrosna, ciesze sie szczerze z ich szczescia ale moja psychika wysiada. Nie moge naprawde cieszyc sie z ich szczescia , bo czuje bol na sercu gdy mysle o walce o dziecko mojej corki. To tak jak kobieta oczekuje ciazy tak samo przezywa babcia .

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo dziękuję za ten komentarz- pokazuje on, że niepłodność dotyka w zasadzie całą rodzinę. Trzymam kciuki za córkę!

      Usuń
    2. To prawda, moja mam również bardzo przeżywa ze mną to wszystko, tata oczywiście też się martwi i przejmuje, ale wiadomk, że kobiety okazują swoje emocje jakoś bardziej... teściowie, siostra, brat, szwagrowie i szwagierki - wszyscy najbliżsi, którzy wiedzą o problemie martwią się i wspierają. I przeżywają to tak samo jak my :(

      Usuń
  2. O tak. Zaraz te opowieści przejdą na etap porodu. Nasłuchasz się, jakie to bolesne, komu dziecko przydusili, a komu bark zwichnęli i jak to ciężko po porodzie. No chyba, że trafisz na grupę uduchowionych.
    A potem karmienie - pierś, czy nie? Opieka nad noworodkiem itd. To się nigdy nie skończy. :)
    A te mity uwielbiam. Maliny są niezłe. I jeszcze sery pleśniowe - też Ci większość zabroni (wrzuć zdjęcie i sprawdź ;) ). A sera z mleka niepasteryzowanego prawie się nie da kupić w Polsce. Niech Ci taka któraś mądra przyniesie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak coś właśnie czuję, że jak tylko mocniej będzie brzuch widać, to zacznie się temat porodu :) Na razie maskuję się kurtką zimową :) A po porodzie będzie, że kiedy drugie.. Masz rację, to się chyba nigdy nie kończy :)

      Usuń
    2. Ciesze sie i gratuluje zajscia w ciaze, bo to naprawde cudowny czas dla kobiety . Mijajac wystawy sklepowe nie moglam napatrzec sie do syta na moja figurke z brzuszkiem :-)

      Usuń
    3. Ja czasami jeszcze cały czas nie dowierzam, że nam się udało :) Dziś byłam u lekarza i po drugiej stronie brzucha wszystko w porządku :)

      Usuń
  3. A za chwilę będzie milion doradztw jak się dzieckiem opiekować. No i po porodzie super mega pytanie i stwierdzenie - "czas na drugie", "to kiedy następne? ". Po prostu the best of...

    OdpowiedzUsuń
  4. Właśnie miałam napisać to samo co ktoś napisał wyżej :)) Dokładnie tak jest, ludzie uwielbiają "doradzać" innym. Ciekawe, czy sami też korzystają z tych swoich złotych myśli ;)
    Najgorzej wkurzało mnie, jak ja cieszyłam się macierzyństwem, a moja koleżanka mówiła mi "No, poczekaj, zaraz się zacznie, zobaczysz jak zacznie raczkować, zobaczysz jak zacznie ząbkować, zobaczysz jak zacznie... bla bla bla" Masakra.
    Ale najgorzej było jak się staraliśmy o dziecko. Nie wspomnę już o "mądrych radach" typu jak to mamy się starać, żeby wyszło, ale to co pisze mama starającej się córki w pierwszym komentarzu. Ja nie potrafiłam szczerze mówiąc zrozumieć jak ludzie mogą być tak ciemni i nie rozumieć, że to boli? Czy ja tak dużo od ludzi wymagam, żeby pomyśleli, że skoro ja jestem po poronieniu, to NIE CHCĘ słuchać o tym jakie wspaniałe mają dzieci? To nie tak, że zazdroszczę, cieszę się z ich szczęścia, ale kurcze to po prostu rani. Jak ja spotkam się z niezamężną koleżanką to przecież nie opowiadam o tym jakiego wspaniałego mam męża ;)
    Ale doszłam do wniosku, że ludzie naprawdę SĄ ciemni...
    Szczerze? Niektórym wypadałoby powiedzieć wprost i tak doradziłam też mojej mamie, która przeżywała naszą niepłodność...

    pzdr.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz Izzy, ja szczerze współczuję ludziom, którzy mówią "Zobaczysz jak urodzi Ci się dziecko jak to jest", "Poczekaj aż zacznie raczkować" itp itd. Myślę sobie wtedy, że dla nich posiadanie dziecka to chyba straszna kara, skoro tak straszą. I nawet ostatnio komuś odpowiedziałam w ten sposób- mocno się zdziwił. Może następnym razem zastanowi się, gdy ślina mu przyniesie takie zdanie na język :)

      Usuń
    2. Wiesz, dziecko tej koleżanki jest wyczekane, ma je po IVF, ale wydaje mi się, że miała trochę inne wyobrażenie o macierzyństwie tzn. nie przypuszczała, że to tak ogromna praca. Ja dopiero teraz rozumiem, dlaczego pisało się laurki dla rodziców "Za trud rodzicielstwa..." ;) Ona pewnie tak mówiąc ma nadzieję, że ktoś będzie przeżywał to co ona i nie będzie sama.
      Ale faktycznie warto komu odpowiedzieć, że skoro straszy to dla niego jest to kara, bo ty akurat lubisz tortury dziecięce ;)

      Usuń
  5. Ja czasami nie mam siły na te złote rady... Dziwi mnie tylko, że dzisiaj, kiedy naprawdę wiele par ma problem z zajściem w ciążę i styka się z niepłodnością ludzie nie mają taktu, zadają bezczelne pytania, na które odpowiedź w ogóle nie powinna ich obchodzić... Tak jak mówi izzy, najwyraźniej ludzie właśnie są ciemni lub zwyczajnie nie mają wyobraźni. Sama ostatnio miałam taką sytuację, że koleżanka tak natrętnie zaczęła mnie wypytywać i nakłaniać do dziecka, że moje stanowcze i asertywne odpowiedzi raczej nie odnosiły skutku, a potem przez resztę dnia nie mogłam się w sobie pozbierać :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz rację, jeszcze kilkanaście lat temu można byłoby powiedzieć, że ktoś nie miał pojęcia, że problem niepłodności dotyczy tylu ludzie, ale teraz???!! Myślę, że ludziom brak empatii i tyle. Myślą o sobie, że najważniejsze, że mnie się udało... Szkoda gadać. Ja czasem odpowiadałam, że cóż nie każdy ma to czego by chciał, ale potem zobaczyłam, że ludzie i tak swoje i wcale cię nie słuchają.
      Pozdrawiam serdecznie!

      Usuń
    2. To prawda, nie słuchają.
      Ja jestem właśnie po rozmowie z koleżanką, która długo starała się o dziecko, przeszła in vitro i urodziła bliźniaki. Ona nie wie, że jestem w ciąży, raczej odkąd urodziły się dzieci nie pyta mnie co słychać, a ja nie proszona nie opowiadam. Jednak w każdej rozmowie podkreśla jakie macierzyństwo jest cudowne, jakie dzieci wspaniałe.. Dodam, że ona wie, że staramy się (tak jak wspomniałam- nie wie, że nam się udało), sama długo walczyła z niepłodnością i za każdym razem kiedy na messengerze się do mnie odzywa na koniec rozmowy mam jedną konkluzję- zapomniał wół, jak cielęciem był...

      Usuń
    3. Otóż to, ludzie bardzo szybko zapominają z czym się musieli mierzyć i jak bardzo to bolało. Ja nigdy nie odzywam się na te tematy nieproszona i mam nadzieję, że tak mi zostanie, bo wiem co znaczy asertywna odpowiedź teraz - i przeżywanie wszystkiego później w samotności.

      Usuń
    4. To jeszcze wam napiszę jedną rzecz. Ostatnio zgadałam się z koleżanką, która twierdziła, że nie pisała do mnie, bo ... wiedziała, że nam się nie udaje i nie chciała mnie denerwować. Że przepraszam co??? Sama się starała, jeździła po lekarzach, ale jak zaszła w ciążę to tak jak piszesz misscarp, zapomniała już jak to było. Czyli lepiej nie odzywać się nic tak? Ja mam takie przemyślenia, że niektórych ludzi ta niepłodność nasza przerasta bardziej niż nas. My może nawet porozmawiałybyśmy o tym, ale tak szczerze, bez mądrzenia się. Ludzie wolą jednak nie pytać, bo co jeśli nie będą wiedzieć co odpowiedzieć. Lepiej gadać o sobie, niż na trudne tematy.

      pzdr.

      Usuń
    5. Być może masz rację, być może każdy reaguje na to inaczej, może otoczenie sobie z tym radzi mniej niż my... Natomiast ja ostatnimi czasy akurat cenię sobie samotność. Być może to nie do końca dobrze, bo trochę odcinam się od otoczenia, ale tak jest mi lepiej. Być może jest to też spowodowane tym, że ostatnio dużo osób (nie do końca przyjaciół, ale po prostu dalszych znajomych) zaczęło odkrywać przede mną swoje problemy, zaczęło oczekiwać ode mnie rozwiązań, złotych rad... Mnie w tym momencie to przerasta dlatego wolę unikać pewnych tematów i okazji do ich rozwijania, bo po prostu mam swoje problemy, a nie jestem z tych ludzi, którzy żyją życiem innych. Taka jestem...

      Usuń
  6. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
  7. Sonadora- przepraszam- zupełnie przypadkiem usunęłam Twój komentarz :( Przytoczę go- Soñadora pisała: "A potem, jak urodzisz, zacznie się porównywanie... a tego to już w ogóle nie znoszę, chyba nawet bardziej niż złotych rad. A Twój ile ma zębów? A mówi? A Tańczy? Bo mój recytuje i stepuje.."

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czytając ten komentarz aż się uśmiechnęłam :) Czyli to jednak prawda- to nigdy się nie kończy :) To chyba potrzebuję grubszej skóry, niż potrzebowałam przy walce z niepłodnością ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Będzie mi miło, gdy zostawisz po sobie ślad w postaci komentarza.